دلخانی: در استان خودم غریبم؛ توقعی از مسئولین ندارم

میثم دلخانی در مورد وعده‌هایی که در استان فارس بعد از قهرمانی‌اش داده شد، اظهار داشت: در استان خودم غریبم، انگار من اصلا جزو استان فارس نیستم. تنها کاری که انجام شد، بحث استخدامم بود که البته قبل از جهانی هم من کارمند اداره ورزش و جوانان شیراز بودم و حالا به شهرداری منتقل شده‌ام.

وی ادامه داد: تقریبا می‌توانم بگویم هیچ وعده‌ای برایم عملی نشد، نه وعده خانه، نه زمین و نه هیچ چیز دیگری.

کشتی‌گیر جوان شیرازی با تاکید بر اینکه این مسائل اوایل خیلی بر روحیه‌اش تاثیر منفی گذاشته بود، خاطرنشان کرد: اوایل خیلی ناراحت بودم، این بی‌توجهی اذیتم می‌کرد و داشتم افسرده می‌شدم. این خیلی ناراحتم می‌کرد که مدالم آنقدری که باید دیده می‌شد، نشد و از این بابت خیلی ناراحت و عصبانی بودم اما حالا با خودم کنار آمده‌ و درگیر تمرینات شده‌ام.

دلخانی می‌گوید تکلیف هر کشتی‌گیری با چرخه انتخابی تیم ملی مشخص است و همه می‌دانند باید چطور مسیر را طی کنند: از اسفندماه که اردو شروع می‌شود در تمرینات تیم ملی شرکت خواهم کرد. فکر می‌کنم تیم آسیایی از جام تختی انتخاب شود. دوست دارم در آسیایی کشتی بگیرم ولی فکر می‌کنم قرار باشد تیم جوان به مسابقات برود. بعد هم هر جا کادرفنی تیم ملی بگوید کشتی می‌گیرم، می‌خواهد تورنمنت باشد، مسابقه درون اردویی یا انتخابی تیم ملی، فرقی برایم نمی‌کند.

دلخانی درخصوص اینکه تصمیم دارد در سال 2022 که کشتی ایران بازی‌های آسیایی و جهانی را در پیش دارد، در چه وزنی کشتی بگیرد، گفت: هنوز در این رابطه هیچ صحبتی با کادرفنی انجام ندادم، من دوست دارم در بازی‌های آسیایی کشتی بگیرم ولی خب اگر صلاح دانستند این کار را انجام می‌دهم. اگر قرار به حضورم در این رقابت‌ها باشد، یا به وزن المپیکی 60 کیلو می‌روم و یا 67 کیلو.

قهرمان وزن 63 کیلوگرم کشتی فرنگی جهان در سال 2021 در خاتمه خوشحالی مردم را ارزشمندترین دارایی خود دانست و تصریح کرد: من دیگر هیچ توقعی از مسئولان استان ندارم. از این لحاظ آسیب دیدم و دیدم فکرم که درگیر باشد نمی‌توانم خوب تمرین کنم. به عقیده من هیچ افتخاری بالاتر از این نیست که کشتی‌های ما دل مردم را شاد کند. اینکه پدری می‌گوید بچه‌اش قبل از جهانی اسلو، صبح تا شب سرش در تلفن همراهش بوده اما حالا سمت کشتی رفته است، این برای من یک دنیا ارزش دارد. اینکه می‌بینم قبل از قهرمانی من، در باشگاه خودمان، تمرین کل رده‌های سنی‌مان به 20 نفر هم نمی‌رسید اما حالا جای سوزن انداختن در باشگاه نیست، این مهم است. مردم در این مدت به من همیشه لطف داشتند و افتخاری بالاتر از این برایم وجود ندارد. باز هم برای خوشحال کردن آنها کشتی می‌گیرم.

انتهای پیام/